POMOC RODZEŃSTWU DZIECI NIEULECZALNIE CHORYCH
Niegdyś rodzice oddawali niepełnosprawne lub przewlekle chore dzieci pod opiekę specjalistycznych instytucji i nie miały one kontaktu z rodzicami ani rodzeństwem. Na szczęście czasy te minęły i wiele się zmieniło. Dzisiaj dzieci nieuleczalnie chore mogą bezpiecznie żyć w swoich domach. Jednak, gdy w rodzinie pojawia się chore dziecko, codzienność dla wszystkich domowników bardzo się zmienia, szczególnie dla starszego, zdrowego rodzeństwa.
Zdrowe rodzeństwo dzieci przewlekle chorych lub niepełnosprawnych napotyka wiele wyzwań, z którymi musi się zmierzyć. Przede wszystkim z tym, że uwaga rodziców w naturalny sposób przekierowana jest mocno na dziecko chore. Często jest to dłuższy okres rozłąki z rodzicami ze względu na hospitalizacje chorego rodzeństwa, obciążenie dodatkowymi obowiązkami związanymi z opieką nad młodszym rodzeństwem i zadaniami domowymi oraz często nieadekwatne reakcje rodziców związane z przeżywanym przez nich stresem. Do tego dochodzi także emocjonalny ból związany z chorobą ich brata lub siostry, strach, rozpacz rodziców i brak poczucia bezpieczeństwa.
Sytuacjom tym mogą towarzyszyć takie stany emocjonalne jak: lęk, smutek, poczucie winy, gniew czy zazdrość. Dzieci często nie potrafią wytłumaczyć tych uczuć i emocji, ale zazwyczaj można to rozpoznać w ich zachowaniu.
W takich momentach dzieci wymagają szczególnej uwagi, a przede wszystkim wsparcia, nie tylko rodziców, ale często też psychologa.
[email protected]
A CO PRZED NAMI:
Projekt: „W grupie siła”, kierowany do rodzeństwa podczas choroby brata lub siostry, jak i w okresie żałoby.
Najważniejsze cele projektu:
- Integracja z dziećmi w podobnej sytuacji życiowej, która daje możliwość spojrzenia na swoją sytuację z innej perspektywy. Pozwala to dziecku zrozumieć, że w innych rodzinach, też są dzieci chore i nie jest ono odosobnione w danej sytuacji. Dużo łatwiej nawiązuje się przyjaźnie z osobami, które nas rozumieją.
- „Odskocznia” od codzienności. Zdrowe rodzeństwo zbyt wcześnie zmuszone jest do zaakceptowania kruchości życia, które w tym czasie powinno być przecież beztroskim czasem zabawy, a musi się podporządkować i ograniczyć swoje dziecięce potrzeby.
- Prawidłowy rozwój emocjonalny i psychospołeczny. Nad tym będzie czuwać psycholog dziecięcy. Znacznie łatwiej dzieciom przejść taką trudną sytuację w grupie, z rówieśnikami, którzy borykają się z podobnymi problemami.
- Nauka przez zabawę – seria warsztatów umilających i rozwijających intelektualnie, animacje prowadzone przez wolontariuszy, zabierające zdrowe dzieci w bajkowy świat marzeń.
- Wspomaganie samodzielności poprzez organizowanie wycieczek, kolonii czy innych form wyjazdowych.
